สัตว์ ๑๒ จำพวก : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 23 / 43

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสว่า “รูปของสัตว์ทั้งหลายย่อมทรุดโทรม” มีคำอธิบายใน อรรถกถาว่า เมื่อคนเราผ่านชีวิต อายุที่เพิ่มขึ้นย่อมนำมาสู่ความเสื่อมโทรมทางร่างกาย ปรากฏ ความแก่ชรามากขึ้นตามลำดับ จากผมดำเ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงความเสื่อมโทรมของร่างกายตามอายุที่เพิ่มขึ้น และอธิบายถึงอายตนะ ในที่นี้หมายถึงการสัมผัสและการรับรู้ซึ่งเกิดจากการติดต่อกับสิ่งภายนอก มีการจำแนกอายตนะ 6 ประการ ได้แก่ รูป เสีย

บทที่ 7 ธาตุ 18 ในบทเรียนนี้นักศึกษาจะได้เรียนรู้วิปัสสนาภูมิที่เรียกว่า ธาตุ ซึ่งเราอาจจะนึกถึงธาตุ ต่าง ๆ ที่มีอยู่ในโลก หลายร้อยธาตุ แต่สำหรับธาตุในวิปัสสนาภูมิ มีความแตกต่างจากธาตุที่เข้าใจ กันนั้

บทที่ 7 นี้กล่าวถึงความหมายและลักษณะของธาตุในวิปัสสนาภูมิ ซึ่งแตกต่างจากธาตุที่เข้าใจทั่วไป โดยธาตุหมายถึงสิ่งที่อยู่ตามธรรมชาติ ไม่มีผู้สร้างและไม่มีอัตตา รวมถึงการสำรวจถึงธาตุต่าง ๆ อาทิเช่น ธาตุ 4,

วิญญาณ หมายถึง ความรู้แจ้งในอารมณ์ คือความรู้ที่เกิดขึ้นเมื่ออายตนะภายนอก และภายในกระทบ มี 6 อย่างเหมือนกันคือ การรู้อารมณ์ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ ทวาร 6 อารมณ์ 6 และวิญญาณ 6 รวม 18 นี้เอง เรียกว

เนื้อหานี้ชี้ให้เห็นถึงความหมายของวิญญาณว่าเป็นความรู้แจ้งในอารมณ์ ซึ่งเกิดจากการกระทบกับอายตนะทั้งภายนอกและภายใน หนุนสำรวจธาตุ 18 ที่รวมการรู้ต่างๆ ที่เกิดจากตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ ความเป็นไปของชี

ธรรมะ ประชา ป แนวคิด การบำเพ็ญบารมี (5) ៥៦ มีความเมตตาต่อบุคคลนั้น พระโพธิสัตว์ได้ใคร่ครวญยิ่งๆ ขึ้นไปว่า “ธรรมที่กระทำ ให้เป็นพระพุทธเจ้ายังมีอยู่อีกไม่มีเพียงเท่านี้ ดูก่อนสุเมธดาบส จ่าเดิมแต่นี้ไป

บทความนี้กล่าวถึงแนวคิดการบำเพ็ญบารมี โดยมีศูนย์กลางอยู่ที่การฝึกฝนเมตตาต่อผู้อื่น และการพัฒนาอุเบกขาบารมีที่เป็นสิ่งสำคัญในการดำรงชีวิตเพื่อเข้าถึงธรรมะและเป็นพระพุทธเจ้า บารมีทั้ง 10 ประการจะต้องถูก

ธรรมะเพื่อประชll เว ส สั น ด ร ช า ด ก ต อ น ที ตอนที่ ๙ ( ชูชก ขอโอรสธิดา) ๑๕๐ ธรรมดาของสรรพสัตว์ และสรรพสิ่งทั้งหลาย มีความ เสื่อมไปตามกาลเวลา ที่หมุนเวียนเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ไม่เคยหยุด- ยั้งได้นำความแ

ในบทนี้เสนอถึงความเสื่อมของสรรพสิ่งตลอดเวลา และการที่เราควรมองเห็นโทษภัยของความเสื่อม โดยไม่ควรประมาทในชีวิต ควรแสวงหาที่พึ่งภายในอย่างพระรัตนตรัย ที่เป็นที่พึ่งที่สูงสุด อีกทั้งชูชกพราหมณ์ที่มีความต้

ธรรมะเพื่อประช เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑ ๑ (บริจาค กัณหาชาลี) ๑๖๗ มนุษย์และสรรพสัตว์ทั้งหลายที่เกิดมาแล้วต่างต้องตาย แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นเลิศกว่าใครในภพสาม ยัง ต้องทอดทิ้งพระวรกายดับขันธปรินิ

ในบทนี้กล่าวถึงความตายของมนุษย์และสรรพสัตว์ และสอนให้เรานึกถึงความตายเพื่อไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต โดยมุ่งเน้นการสร้างความดีและวางสิ่งที่ไม่สาระ จากคำสอนของพระเวสสันดร ที่กล่าวถึงการเพิ่มพูนบารมีและก

0 ๑๓ ผู้ ช น ะ ส บ ทิ ศ. ม ช ๓ ( ท่ อ ง ทั่ ว โ ล ก ร า ตุ) กุศลกรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นกิริยาที่เราจะพึงกระทำ ด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ กุศลกรรมนั้นเรากระทำแล้ว ได้ไป ในไตรทศ สัตว์เหล่าใดผู้มีสัญญาก็

การกระทำกุศลกรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง ไม่ว่าจะด้วยกาย วาจา หรือใจ จะส่งผลต่อสัตว์ทุกชนิด ไม่ว่าจะมีสัญญาหรือไม่มีสัญญาก็ตาม สัตว์เหล่านั้นจะได้มีส่วนในผลบุญที่เรากระทำ หากมีสัตว์ใดที่ไม่รู้เรื่องบุญที่เรา

ธรรมะเพื่อประช ผู้ชนะสิบทิศ ๓ (ท่องทั่วโลกธาตุ) ๓๑๗ การสร้างบารมีเพื่อขจัดกิเลสอาสวะให้หมดสิ้นไป เป็น วัตถุประสงค์หลักของการเกิดมาเป็นมนุษย์ ทุกๆ ชีวิตไม่ว่าจะ เป็นมหากษัตริย์ พระเจ้าจักรพรรดิ มหาเศรษ

เนื้อหาพูดถึงการสร้างบารมีเพื่อขจัดกิเลสอาสวะซึ่งเป็นวัตถุประสงค์ของการเกิดเป็นมนุษย์ ทุกชีวิตต้องเพียรทำใจให้บริสุทธิ์และเข้าถึงพระธรรมกายเพื่อไปสู่อายตนนิพพาน โดยมีชัยชนะของพระเจ้าติโลกวิชัยที่ได้สร

ก็ไม่พึงพ้นจากกรรมชั่วได้ (เพราะ) เขาอยู่แล้ว ใน ประเทศแห่งแผ่นดินใด จึงพ้นจากกรรมชั่วได้ ประเทศแห่งแผ่นดินนั้น หามีอยู่ไม่ เรื่องสุปปพุทธศากยะ นอนตลิกเข น สมุททม เฌ น ปพฺพตานํ วิวร์ ปวิสฺส น วิชฺชเต

ในเนื้อหานี้กล่าวถึงกรรมชั่วและความตาย โดยระบุว่าไม่มีประเทศใดที่สามารถหลีกหนีจากกรรมชั่วได้ และความตายเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้สำหรับสัตว์ทุกชนิด กล่าวถึงแนวคิดของพระพุทธศาสนาที่มีต่อกรรมและค

๙๑ เรื่องพรานเบ็ดชื่ออริยะ น เตน อริโย โหติ เยน ปาณานิ หีสติ อหิสา สพฺพปาฌาน อริโยติ ปวุจฺจตีติ บุคคลไม่ชื่อว่าเป็นอริยะ เพราะเหตุเบียดเบียน สัตว์ บุคคลเรากล่าวว่าเป็นพระอริยะ เพราะไม่ เบียดเบียนสัตว์

เรื่องเล่ามุ่งเน้นไปที่ความหมายของคำว่า 'อริยะ' ซึ่งจะเป็นบุคคลที่ไม่เบียดเบียนสัตว์ และความสำคัญของศีลและวัตรสำหรับภิกษุ โดยกล่าวถึงการไม่ควรพอใจร่างกายหรืออารมณ์ก่อนที่จะถึงความสิ้นอาสวะ หรือความปล่

๑๑๗ ที่ฝึกแล้วไปสู่ที่ประชุม พระราชาย่อมทรงสัตว์ พาหนะที่ฝึกแล้ว บุคคลผู้อดกลั้นคำล่วงเกินได้ ฝึก(ตน)แล้วเป็นผู้ประเสริฐในมนุษย์ทั้งหลาย ม้า ม้าสินธพผู้อาชาไนย ๑ ช้างใหญ่ชนิด อัสดร ๑ กุญชร ๑ ที่ฝึกแล้

เนื้อหาเน้นถึงความสำคัญของการฝึกตน ซึ่งบุคคลที่มีการฝึกตัวเองย่อมมีความประเสริฐกว่าสัตว์ที่ถูกฝึกมา แสดงให้เห็นว่าแม้ว่าสัตว์ที่ฝึกดีจะมีคุณค่า แต่บุคคลที่มีการฝึกจิตใจและควบคุมตนเองนั้นมีคุณค่ามากกว่

ก็ไม่พึงพ้นจากกรรมชั่วได้ (เพราะ) เขาอยู่แล้ว ใน ประเทศแห่งแผ่นดินใด จึงพ้นจากกรรมชั่วได้ ประเทศแห่งแผ่นดินนั้น หามีอยู่ไม่ เรื่องสุปปพุทธศากยะ นอนตลิกเข น สมุททม เฌ น ปพฺพตานํ วิวร์ ปวิสฺส น วิชฺชเต

เนื้อหานี้กล่าวถึงกรรมชั่วและการไม่สามารถหลีกเลี่ยงจากกรรมชั่วในทุกสถานที่ ไม่ว่าจะอยู่ในประเทศไหน ไม่มีสถานที่ใดที่จะพ้นจากความตายได้ นอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับธรรมะและการเตือนให้รู้ถึงอันตรายจากกรรมช

๙๑ เรื่องพรานเบ็ดชื่ออริยะ น เตน อริโย โหติ เยน ปาณานิ หีสติ อหิสา สพฺพปาฌาน อริโยติ ปวุจฺจตีติ บุคคลไม่ชื่อว่าเป็นอริยะ เพราะเหตุเบียดเบียน สัตว์ บุคคลเรากล่าวว่าเป็นพระอริยะ เพราะไม่ เบียดเบียนสัตว์

ข้อความนี้เกี่ยวกับการวิเคราะห์คำว่า 'อริยะ' ในแง่ของการไม่เบียดเบียนสัตว์ และการดำเนินชีวิตของภิกษุที่ยังไม่ถึงความสิ้นอาสวะ การรักษาศีลและวัตร รวมถึงการหลีกเลี่ยงการเบียดเบียน จึงจะได้ชื่อว่าเป็น 'อ

๑๑๗ ที่ฝึกแล้วไปสู่ที่ประชุม พระราชาย่อมทรงสัตว์ พาหนะที่ฝึกแล้ว บุคคลผู้อดกลั้นคำล่วงเกินได้ ฝึก(ตน)แล้วเป็นผู้ประเสริฐในมนุษย์ทั้งหลาย ม้า ม้าสินธพผู้อาชาไนย ๑ ช้างใหญ่ชนิด อัสดร ๑ กุญชร ๑ ที่ฝึกแล้

เนื้อหาพูดถึงความสำคัญของการฝึกตนและความยอดเยี่ยมของบุคคลที่สามารถควบคุมตนเอง โดยใช้มากกว่าพาหนะที่ฝึกแล้ว เช่น ม้าและช้าง เปรียบเทียบว่าบุคคลที่ฝึกตนแล้วมีค่ามากกว่าสัตว์พิเศษ นอกจากนี้ยังมีตัวอย่างเ

วิธีเข้าถึง แหล่งความสุขภายในอย่างง่ายๆ นั่งขัดสมาธิโดยเอาขาขวาทับขาซ้าย มือขวาทับมือซ้าย นิ้วชี้ของมือข้าง ขวาจรดนิ้วหัวแม่มือข้างซ้าย วางไว้บนหน้าตักพอสบายๆ หลับตาเบาๆ ค่อนลูก พอสบายๆ คล้ายกับตอนที่

การนั่งขัดสมาธิ ที่มีการฝึกเบาๆ ด้วยการผ่อนคลายกล้ามเนื้อ และทำใจให้แช่มชื่น เป็นวิธีที่ง่ายในการเข้าถึงความสุขภายใน จากการตำแหน่งมือและขาให้ถูกต้องและโฟกัสไปที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เพื่อสร้างสมาธิ กา

กฎแห่งกรรม ๕๒ กฎแห่งกรรม ๕ต ทำบุญด้วยตนเอง กับคนอื่นทำให้ผลบุญต่างกันอย่างไร ส่วนที่ดิฉันถามคุณครูไม่ใหญ่ว่า ถ้าหากก่อนแม่ตาย แม่สามารถ นำเงินมาทำบุญที่วัดได้ด้วยตนเอง กับการที่ดิฉันนำเงินมาทำบุญให้ ภ

บทความนี้กล่าวถึงการทำบุญทั้งสองแบบคือด้วยตนเองและทำแทนหลังจากที่ผู้ใหญ่เสียชีวิต โดยมีการอธิบายเกี่ยวกับผลบุญที่ได้ มีการเปรียบเทียบการทำบุญที่มีผลดีกว่าหากดำเนินการในชีวิตและแนวคิดเรื่องกรรมที่มีผลต

คิดจริงๆ ข้าพเจ้าจะมีหนทางช่วยท่านได้อย่างไร และอีกอย่างหนึ่ง ที่เป็นคำถามค้างคาใจตัวเองมานานคือ อยากจะรู้ว่าในอดีตเรา เป็นใคร มาจากไหน เพราะเหตุใดชีวิตเราจึงเป็นเช่นนี้ เราทำ บุพกรรมอะไรมา และถ้าไม่อ

เรื่องนี้เกี่ยวกับคำถามที่ค้างคาใจเกี่ยวกับอดีตและกรรมที่ส่งผลต่อชีวิตปัจจุบัน การค้นหาว่าเป็นใคร มาจากไหน และทำบุญมาอย่างไร การศึกษาเรื่องราวเชิงกรณีของตระกูลและผลกรรมที่สะสม นอกจากนี้ยังพูดถึงความเช

คนมีใจแคบ ตระหนี่ ไม่ชอบให้ทาน ไม่ชอบช่วยเหลือ คนอื่น ตายไปจะเข้าสู่อบาย ทุคติ วินิบาต นรก มาเกิดเป็นมนุษย์ จะเป็นคนไร้ทรัพย์ คนกระด้างเย่อหยิ่ง ไม่เคารพผู้ควรเคารพ ตายไปจะเข้า ถึงอบาย ทุคติ วินิบาต น

บทความนี้พูดถึงผลกรรมจากการกระทำต่าง ๆ ของคนที่มีใจแคบและใจบุญ โดยอธิบายว่า คนที่ไม่ชอบให้ทานหรือช่วยเหลือคนอื่นจะต้องประสบกับผลกรรมที่ไม่ดีในภายภาคหน้า ขณะที่คนที่ทำดี เช่น เว้นจากการฆ่าสัตว์ และเคาร

รู้ทั บ ร บ า ท ก ร ร ม กร ไ ท ง หน่วงเหนียวคน/สัตว์ ปัจจุบันได้ฟังพระธุดงค์สวดพระปริตร พุทธมนต์ อดีตชาติ รักษาผู้ป่วยเอาไว้มาก ๓.อดีตชาติ ปล่อยสัตว์ ปล่อยปลา ให้ชีวิตเป็นทาน ๑.อดีตชาติ ไม่ฆ่า ๒.อดีตช

เนื้อหาเกี่ยวกับการทำบุญในอดีตชาติที่มีผลต่อชีวิตในปัจจุบัน เช่น การไม่ฆ่าสัตว์ การสงเคราะห์หมู่ญาติ การบริจาคและถวายภัตตาหารแก่พระภิกษุ และการรักษาศีล ซึ่งช่วยให้มีสุขภาพดีและอายุยืน สอนให้คนช่วยเหลื

๑.อดีตชาติ กุนเชลยศึกให้ทำงานหนัก ๑.อดีตชาติ เชือดคอสัตว์ รู้ทัน วิบากกรรม ៥៩ เหนือยง่าย เนื้องอกที่ หลอดลม โรค (ทางเดินหายใจ) ถุงลมโป่งพอง หอบหืด ๑.อดีตชาติ ใช้แรงงานคน และสัตว์มากเกินไป (แบกของ/วิ่ง

บทนี้พูดถึงเกี่ยวกับผลของอดีตชาติที่ส่งผลกระทบต่อกรรมของเรา โดยเฉพาะเรื่องการใช้แรงงานทั้งคนและสัตว์ การเล่นกีฬาแบบรุนแรง และผลกระทบต่างๆ ที่สะท้อนถึงสุขภาพในปัจจุบัน เช่น โรคทางเดินหายใจที่มีตั้งแต่เ